Μάθημα : Διεθνές Δίκαιο [open]

H ρήτρα rebus sic stantibus αντιστοιχεί στη νομική εκείνη θεώρηση ότι τα στοιχεία μιας διεθνούς  συνθήκης ή συμφωνίας, ισχύουν μόνον εφόσον οι ουσιαστικές συνθήκες που δικαιολογούσαν τη σύναψη αυτών των πράξεων παραμένουν σε ισχύ και ότι η αλλαγή τους δεν μεταβάλλει ριζικά τις δεσμεύσεις που έχουν αρχικά υιοθετηθεί. Ως εκ τούτου, η εν λόγω ρήτρα επιτρέπει στις διεθνείς συνθήκες ή συμφωνίες  να καταστούν ανεφάρμοστες λόγω θεμελιώδους μεταβολής των αρχικών περιστάσεων κάτω από τις οποίες συνήφθησαν.

Στη διεθνή πρακτική, μια τέτοια ρήτρα διασφάλισης, που ελήφθη υπόψη κατ 'ουσίαν από το άρθρο 62 της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών (1969), αποτελεί εξαίρεση από την αρχή pacta sunt servanda ότι δηλαδή πρέπει να γίνουν σεβαστές οι συμφωνίες, όπως αυτή έχει κωδικοποιηθεί στο άρθρο 26 της σύμβασης.