Συνήθως σκεφτόμαστε το μουσείο ως έναν περιποιημένο χώρο φύλαξης μιας συλλογής πραγμάτων υλικών και άυλων, ζωντανών ή άψυχων, οικείων ή περίεργων, του απώτατου ή του πολύ πρόσφατου παρελθόντος που οργανώνονται και παρουσιάζονται στο κοινό. Αν θέλουμε, όμως, να επιχειρήσουμε μια λιγότερο περιγραφική προσέγγιση, θα πρέπει να μας απασχολήσει το μουσείο ως θεσμοθετημένη, οργανωμένη και ελεγχόμενη επικοινωνιακή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους παραγωγούς και τους καταναλωτές του μουσειακού εκθέματος, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τον επικοινωνιακό ρόλο των ίδιων των μουσειακών πραγμάτων. Όταν οι επισκέπτες του μουσείου έρχονται αντιμέτωποι με τα μουσειακά αντικείμενα και τις ερμηνευτικές προτάσεις των ειδικών που τα πλαισιώνουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, σχηματίζουν τη δική τους άποψη γι’ αυτά, και, κατ’ επέκταση, συγκροτούν τη δική τους αντίληψη για το παρελθόν, την τέχνη, την τεχνολογία, τη φύση κτλ. Μπορούμε, επομένως, να προσεγγίσουμε το μουσείο και ως έναν χώρο μη τυπικής εκπαίδευσης που λειτουργεί ανάλογα με τις προθέσεις και τις μεθοδολογικές επιλογές των εκθετών και, φυσικά, ανάλογα με την ατομική και τη συλλογική ταυτότητα των επισκεπτών.
| Εισαγωγή (Α) Συνήθως σκεφτόμαστε το μουσείο ως έναν περιποιημένο χώρο φύλαξης μιας συλλογής πραγμάτων υλικών και άυλων, ζωντανών ή άψυχων, οικείων ή περίεργων, του απώτατου ή του πολύ πρόσφατου παρελθόντος που οργανώνονται και παρουσιάζονται στο κοινό. Αν θέλουμε, όμως, να επιχειρήσουμε μια λιγότερο περιγραφική προσέγγιση, θα πρέπει να μας απασχολήσει το μουσείο ως θεσμοθετημένη, οργανωμένη και ελεγχόμενη επικοινωνιακή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους παραγωγούς και τους καταναλωτές του μουσειακού εκθέματος, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τον επικοινωνιακό ρόλο των ίδιων των μουσειακών πραγμάτων. |
||
| Εισαγωγή (Β) Συνήθως σκεφτόμαστε το μουσείο ως έναν περιποιημένο χώρο φύλαξης μιας συλλογής πραγμάτων υλικών και άυλων, ζωντανών ή άψυχων, οικείων ή περίεργων, του απώτατου ή του πολύ πρόσφατου παρελθόντος που οργανώνονται και παρουσιάζονται στο κοινό. Αν θέλουμε, όμως, να επιχειρήσουμε μια λιγότερο περιγραφική προσέγγιση, θα πρέπει να μας απασχολήσει το μουσείο ως θεσμοθετημένη, οργανωμένη και ελεγχόμενη επικοινωνιακή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους παραγωγούς και τους καταναλωτές του μουσειακού εκθέματος, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τον επικοινωνιακό ρόλο των ίδιων των μουσειακών πραγμάτων. |
